Aan de hand van de woorden Bakfiets, Ballerina, Voetbal van Ursula Visser schreef ik het verhaal Ursula’s kindje. Dit verhaal is ook gepubliceerd op Hier in Salland.

Ursula’s kindje

Met een glimlach van oor tot oor rijdt Ursula op haar nieuwe bakfiets door Olst. In deze past nog meer dan in de vorige. Nu kan ze al haar boodschappen in een keer meenemen. Vanmiddag dient de bakfiets een ander doel. Voor haar dertigste verjaardag, een paar dagen terug, kreeg ze ook nog een ballerina cadeau. Ze is gekleed in een prachtige roze tutu en draagt een bovenstukje van glitters. Wanneer het licht er op schijnt heeft het alle kleuren van de regenboog. Zo mooi!
De ballerina is bevestigd aan de binnenwand van een grote doorzichtige bal. De bal past precies in haar bakfiets. Het lijkt wel of ze voor elkaar gemaakt zijn. Telkens als de bal rolt, voert de ballerina haar kunstjes uit.
Ursula had graag ballerina willen worden. Door haar beperking is dat helaas niet mogelijk. Wel kan ze urenlang kijken naar balletvoorstellingen en natuurlijk naar alle Barbie-films. Dankzij deze twee verjaardagcadeaus kan ze fietsen door Olst en tegelijkertijd naar een balletvoorstelling kijken. Haar beide grote hobby’s gecombineerd.
Bij kinderboerderij De Vijverhof stopt ze om naar de alpaca’s te kijken. Als huisdieren op haar woongroep waren toegestaan, dan nam ze het liefst een alpaca. Het zijn zulke fascinerende dieren!
‘Hé, mevrouw!’ hoort ze ineens achter zich roepen.
Ursula draait zich om op haar zadel en kijkt in de lachende gezichten van twee tienerjongens. Ze heeft hen vaker gezien. Ze wonen met hun moeder aan de andere kant van het dorp. Hun moeder doet vrijwilligerswerk op Ursula’s groep. Een aardige vrouw. ‘Dag jongens!’ roept ze vrolijk.
‘Mogen we daarmee voetballen?’ vraagt de oudste.
‘Ja, hoor,’ zegt Ursula. Waarom vragen ze aan haar of ze hier mogen voetballen?
‘Bedankt mevrouw!’ Uitgelaten rennen de jongens in de richting van haar bakfiets. ‘U heeft daar een hele grote voetbal,’ roept een van hen enthousiast. ‘Kan die ook drijven?’
Ursula raakt in paniek. Wat moet ze nu doen? Dit wil ze helemaal niet. ‘Nee, niet doen!’ roept ze. Op deze druilerige dinsdagmiddag is er niemand die haar kan horen. ‘Help!’
De jongens lachen haar uit.
Ze moet zelf iets doen. Haar ballerina moet beschermd worden. Als volleerd poppenmoeder is dat haar plicht. Wat is anders het diploma waard dat ze zes jaar terug mocht ontvangen?

“Ursula Visser heeft met succes het examen poppenmoeder doorlopen.”

Dat staat met sierlijke letters op het ingelijste papier boven haar bed.
Vlug stapt ze van haar bakfiets. Beschermend neemt ze plaats tussen de ballerina en de jongens. ‘Blijf van mijn kindje af!’
‘Is dat uw kindje? Hoe heet ze?’
Ursula heeft geen idee. Ze moet de ballerina nog een naam geven. ‘Eh… Rina. Rina is haar naam.’
‘Kan Rina zwemmen?’ vraagt de jongste van de twee.
‘Blijf met je handen van haar af!’
De jongens luisteren niet en duwen haar ruw opzij. Ze belandt op het schelpenpad. Au! Dat doet zeer!
Vlug krabbelt ze overeind. Ze wil hier weg. Alleen zo kan ze Rina beschermen. Als ze weer rechtop staat ziet ze hoe een van de jongens de bal met daarin haar dierbare Rina als een voetbal richting de vijver schiet.
Nu twijfelt Ursula niet. Ze moet haar kindje redden! Ze vergeet dat ze nooit wist te slagen voor haar zwemdiploma en duikt met kleren en al het water in.
Een paar dagen later kopt de de Weekblad voor Salland:

“Heldhaftige tieners uit Olst redden gehandicapte plaatsgenoot van verdrinkingsdood.”

Ursula wil niet op de journalisten reageren. Wie zou haar geloven? Het doet er ook niet toe. Het belangrijkste is dat zij en Rina dit avontuur hebben overleefd.

Nieuwsgierig naar meer? Hier vind je nog meer verhalen om te lezen. Of kijk bij Publicaties voor een mooi boek of een verhalenbundel.