In de groep Maxi Mini Bieb Aurora was er in het najaar van 2023 een schrijfwedstrijd. De opdracht was om een verhaal te schrijven waarin de woorden Artefact, Duisternis, Puntmuts voorkomen. Er waren 13 inzendingen en mijn verhaal Van Lotje getikt hoorde volgens de jury tot de beste 3. Daarna was het aan de lezers om te stemmen op de top 3. Mijn verhaal is met 88% van de stemmen verkozen tot het beste verhaal. Daar ben ik natuurlijk heel trots op!

Wist je dat er ook een ebook is gemaakt van alle inzendingen?
Stuur een mail naar Stef Knops en voor €3,- komt het ebook jouw kant op.

Van Lotje getikt

In deze duisternis ziet Lotje geen hand voor ogen. Hoe kan ze hier ooit kop of staart aan vinden? Ze heeft in alle hoekjes en gaatjes gekeken. Haar ogen hebben flink de kost gehad, maar het is nog erger dan een speld in een hooiberg zoeken. Toch staat het als een paal boven water dat het artefact hier moet zijn. Haar baas zei dat ze het moest zoeken op een plek met een leien dakje waar de zon niet schijnt. Deze plek doorstaat die toets. Zou het artefact met de noorderzon verdwenen zijn? Daar gelooft Lotje geen snars van. Ze moet het over een andere boeg gooien. Ze spits haar oren om zeker te zijn van haar zaak. Ondanks dat ze een speld kan horen vallen, helpt het geen steek.
Ze kan zich nu niet meer veroorloven om op haar dooie gemak te zoeken. Als ze te lang wegblijft, denkt haar baas dat ze hier is om vliegen te vangen. Maar als ze met lege handen aankomt, dan gaat hij door het lint. De vorige keer dat Lotje een missie in de soep liet lopen, toonde hij haar alle hoeken van de kamer. Hij schoof haar de schuld in de schoenen. Zei dat hij op het verkeerde paard had gewed.
Lotje dacht dat ze dit keer goed beslagen ten ijs was gekomen. Maar ze had toch beter een paar lichtjes kunnen opsteken. Of haar olifantsoren opzetten. Al vraagt ze zich af of dat haar uit de nesten helpt. Ze voelt zich hier zo blind als een mol en zo doof als een kwartel. Ze krijgt er haast een puntmuts van.
Wacht eens, is ze nu zo dom als een gans geweest? Het artefact lijkt als twee druppels water op een puntmuts. De baas zei dat ze dat goed in haar oren moest knopen. En wat is er al die tijd in het volle zicht verborgen? De puntmuts die sinds haar kindertijd aan haar hoofd lijkt vastgelijmd. Ze hoefde helemaal niet het anker te lichten. Ze had wel thuis kunnen blijven. Deze opdracht was appeltje eitje, maar zij probeerde de spreekwoordelijke aal bij de staart te vangen.
Wil de baas soms weten of ze zo slim als een vos is? In dat geval zal hij van een koude kermis thuiskomen. Maar dat gebeurt pas als hij alle appels voor citroenen heeft verkocht. Ze kan dus nog door de mazen van het net glippen. Mits het haar lukt om zo snel als een haas te zijn. Dan is ze terug voor er een haan naar kraait.

Nieuwsgierig naar meer? Hier vind je nog meer verhalen om te lezen. Of kijk bij Publicaties voor een mooi boek of een verhalenbundel.