Voor de groep Maxi Mini Bieb Aurora schreef ik dit verhaal. Het is gebaseerd op Olifant, Waterbassin, Maggie van Tamara Maes-deschepper.

Een gesmeerde team meeting

‘Goed, we hebben dus een nieuw product: SeepS. Met dit keer de S van superveel. In de map die voor je ligt staat alles wat je moet weten. Zijn er vooraf nog vragen?’ Roberta’s priemende ogen staren de aanwezigen één voor één aan.
‘Waarom superveel?’ Tamara knippert tegen het slaapgebrek en de felle TL-verlichting. Ze is als laatste de vergaderzaal binnen gekomen, toen iedereen al zat. Met haar tong veegt ze een achtergebleven broodkruimel tussen haar kiezen weg. Ze had geluk dat ze nog niet zonder haar begonnen waren, ook al was ze één minuut te vroeg. De tweede S in de producten van SeepS staat altijd symbool voor iets. Simpel. Spannend. Stralend. Een aantal jaar geleden was het Sarah, naar de verongelukte dochter van de CEO. Superveel past niet in het vocabulaire van het bedrijf, dat erom bekend staat hun verpakkingen altijd klein en compact te houden.
‘In plaats van die stompzinnige prentenboeken, had je ook de informatiemap kunnen voorlezen die ik drie weken geleden heb gemaild. Wellicht dat die mongool van je, geen idee hoe hij heet, nog eens boven het niveau van zijn ouders uitstijgt.’
‘Ze heet Dorarosa.’ Tamara fluistert het zo zacht, dat alleen zij het kan horen. Ze kijkt wel uit.
Roberta laat ter demonstratie haar linkerhand zakken van haar volle boezem naar haar in kokerrok gestoken bovenbeen. ‘Al betwijfel ik dat met met deze zoveelste domme vraag.’
Met haar één meter negentig torent Tamara uit boven alle aanwezigen, Roberta incluis. De priemende blik van haar chef, die bij haar blijft hangen, doet haar ineenkrimpen. Het kortgeknipte lila kapsel van Roberta staat totaal niet bij haar kunstmatig rood gemaakte wangen en haar te fel gestifte lippen. Net een clown. Tamara onderdrukt een lach. Voor ze met zwangerschapsverlof ging was Roberta’s haar gifgroen. Toen paste de kleur bij haar giftige karakter. Van haar collega’s begreep Tamara dat het tussendoor nog oranje is geweest, voor Koningsdag, en zwart, omdat Roberta’s poes was overleden. Volgens de roddels in de groeps-app, waar Roberta niet in zit, was haar poes al veel langer dood, wat tot veel hilariteit had geleid.
‘Wees blij dat mijn secretaris er vanochtend aan dacht om het PDF-bestand voor je uit te printen.’
Tamara voelt een zachte duw in haar zij van Maggie. Eigenlijk heet ze Margaretha, maar iedereen, behalve Roberta, noemt haar Maggie. Vlug gaat ze rechtop zitten, ook al voelt ze zich hierdoor nog meer een lantaarnpaal in een pas gemaaid weiland. Om het nog erger te maken kraakt haar stoel bij iedere beweging.
‘Als zij daar stil is, kunnen we verder.’ Roberta tikt in een traag ritme met haar paarse kunstnagels op het houten tafelblad. Na drie keer schiet ze uit en maakt een zoveelste kras. Het geluid gaat iedere keer door merg en been.
Tamara weet dat ze nu nog twee seconden heeft. Ze probeert een comfortabele houding aan te nemen. Een zweetdruppel glijdt over haar hals naar beneden. Wat snakt ze nu naar de koelte van een zwembad. Ze weerstaat de neiging hem weg te vegen, denkend aan de keer dat ze bij dezelfde handeling tijdens een functioneringsgesprek uit haar blouseje scheurde en ze in haar BH tegenover Roberta zat. Gelukkig waren ze toen alleen.
De airco biedt nauwelijks verlichting. Het bovenste knoopje van haar blouse losmaken durft ze niet. Niet nu ze de volle aandacht van Roberta heeft en zeker niet nu Dick, wiens naam overeenkomt met zijn postuur, wederom naast haar zit. Zijn aandacht is ogenschijnlijk bij het scherm achter Roberta, waarop nu een uitvergrote afbeelding van het nieuwe product prijkt. Zoals Roberta nu staat, groeit het product letterlijk uit haar hoofd.
Tamara weet maar al te goed dat Dicks echte interesse bij haar borsten ligt en dat hij ze wat graag zou willen zien. En voelen. Na een aantal ongepaste opmerkingen van hem, heeft ze het gewaagd haar beklag in te dienen bij haar chef. Roberta had geantwoord dat je je als vrouw soms moest laten neuken om hogerop te komen. Daarna was Tamara met een geïrriteerd handgebaar weggestuurd. Toen Tamara een halfjaar later aankondigde zwanger te zijn, was Roberta’s enige reactie dat ze beter iemand als Dick had kunnen neuken, zijn vader was aandeelhouder van SeepS.
Waar wacht Roberta op? Het tikken van haar nagels is gestopt. In deze stilte klinkt het zoemen van de airco als een irritante zwerm wespen op een zomerse dag. Verwacht ze een reactie? Moet Tamara zelf het antwoord op haar eigen vraag geven? Vlug bladert ze door het stapeltje papieren dat voor haar ligt. Haar ogen scannen de tekst, op zoek naar de informatie die ze blijkbaar heeft gemist.
‘Lezen doen we thuis, Tama-Raar.’
Tamara haat het als Roberta haar zo noemt. Toch durft ze niets te zeggen. Als alleenstaande moeder, haar ex verliet haar toen bleek dat hun kind het syndroom van Down had, heeft ze deze baan hard nodig.
Dick buigt zich naar haar toe en fluistert in haar oor. ‘Je kunt met één klein stukje van ons nieuwe product een heel zwembad reinigen. Vandaar de S van superveel.’
‘Dank je,’ fluistert Tamara terug. Ze leunt wat meer naar links, in een niet zo subtiele poging de man duidelijk te maken dat hij zijn ogen van haar af moet wenden.
Roberta doet of ze het niet merkt, ook al leunt Dick met beide ellebogen op de armleuning van Tamara.
‘Ik houd niet van gefluister.’ Roberta’s stem, die past bij een visvrouw op de markt, doorbreekt de stilte. ‘Tamara, vertel aan de rest welke geheimen jij en Dick voor ons hebben. Of moet ik de beelden vrijgeven van dat ene functioneringsgesprek?’ Roberta zwaait met een envelop.
Beelden? Wat bedoelt ze daarmee? Dan herinnert Tamara zich de beveiligingscamera’s die gedurende korte tijd op Roberta’s kantoor hingen. Precies in die periode vond dat ene functioneringsgesprek plaats.
‘Dick vertelde mij waar de S voor staat bij ons nieuwe product,’ zegt Tamara vlug.
‘En?’
‘Ik bedankte hem daarvoor.’ Tamara voelt zich openbaar vernederd, net als vroeger op het schoolplein toen Dick, dezelfde, haar uitmaakte voor aangeklede spijker. Het is in ieder geval beter dan dat hij een foto van haar in haar ondergoed te zien krijgt. Ze heeft geen idee wat er in die envelop zit, maar met Roberta durft ze geen risico te nemen.
‘Als je zo graag aan het woord bent, Tama-Raar, dan mag je ons nu vertellen hoe wij de SeepS zeepbar moeten promoten.’
‘Ik eh…’ Tamara krijgt het nog warmer. Zweetdruppels parelen op haar voorhoofd. Met de rug van haar hand veegt ze ze weg. Daarbij stoot ze met haar elleboog per ongeluk-expres tegen een arm van Dick. Die begrijpt eindelijk de hint en toont haar zijn kalende achterhoofd. Zijn blik blijft nu bij een andere collega hangen, die Tamara een vernietigende blik toewerpt.
‘Wij volwassenen zijn gewend dat we dingen netjes aan elkaar vragen,’ merkt Roberta op, refererend aan de rebelse daad van Tamara. ‘Wij gedragen ons niet als beesten.’
Beesten. Ongewild moet Tamara denken aan de natuurdocumentaire die ze dit weekend zag. Over badende olifanten in een opvanglocatie. In de papieren die ze toen straks slechts vluchtig kon doorbladeren las ze dat het nieuwe product van SeepS een heel goed schoonmaakmiddel is. ‘We laten een olifant een groot waterbassin vullen en dan voegt iemand één stukje van ons nieuwe product toe met de mededeling dat je zo weinig nodig hebt om een zwembad aan viezigheid weer schoon te krijgen.’
Roberta klapt zachtjes in haar handen. ‘Zo, zo, eindelijk heeft onze Tama-Raar een goed idee. Of heeft Dick dit zojuist in je oor gefluisterd? Je hebt meer aan hem te danken dan je beseft.’
‘Wellicht kunnen we een opblaasbadje ernaast zetten en daar een eetlepel van een product van onze concurrent indoen. Ter vergelijking.’
‘Dat is een goed idee, Margaretha.’ Roberta werpt haar zowaar een glimlach toe, iets waar ze zeer zuinig op is.
Het geeft Tamara de moed om de rest van haar idee te vertellen. ‘Roberta, mag ik wat toevoegen aan mijn idee?’ Het lijkt haar beter om het toch maar te vragen.
‘Je hebt mijn goedwillendheid van vandaag aan Dick te danken. Hij was zo vriendelijk om mij te verzoeken op jou te wachten. Het hebben van een baby is geen excuus om te laat te komen.’
‘Nee, Roberta,’ antwoordt Tamara op haar allerliefst. ‘Het spijt me.’
‘Na de meeting kun je Dick bedanken. En doe dan de deur op slot. Vertel ons nu eerst wat je aan dat idee van jou wilt toevoegen.’
Tamara negeert de glimlach die om Dicks mond verschijnt. ‘Mijn idee is om het waterbassin te vullen met alles wat smerig is. Het moet zo stinken dat men het er weken later nog over zal hebben. Dan voegt iemand een klein beetje van ons nieuwe product toe. In de volgende shot is dan te zien hoe alles weer stralend schoon is en ruikt naar bloemetjes.’
‘Tamara, ik vind het een goed plan.’
Tamara voelt een glimlach opkomen. Het is één van de zeldzame keren dat Roberta haar naam correct uitspreekt, en dan ook nog publiekelijk. Ze gaat er bijna van stralen.
‘Ik heb wel een paar verbeterpunten,’ voegt Roberta er aan toe. ‘Met jouw idee en mijn geniale uitwerking wordt deze reclame dé hit van de zomer.’
Tamara’s glimlach zakt weg. Ze had het kunnen weten. Roberta pronkt graag met andermans veren. Haar functie van teamleider heeft ze naar verluidt ook niet zelf verdiend, of het moet zijn op de manier die ze aan Tamara suggereerde toen ze klaagde over de ongewenste avances van Dick.
‘Jij hebt mij geholpen dit plan te bedenken, dus jij zal de ster zijn, Tamara.’
Tamara weet niet wat ze hoort. Zij, de ster in een reclame? Geeft Roberta haar geliefde positie zomaar op? Dit is te mooi om waar te zijn. Misschien wordt ze wel ontdekt. Kan ze eindelijk hier weg. Haar gedachten dwalen af naar fotoshoots op tropische locaties. Palmbomen, een ondergaande zon, een cocktail.
‘…reinigt ook het lichaam en dus zal Tamara in uitdagende badkleding, om ook onze mannelijke klanten te bereiken, het waterbassin betreden.’
Roberta’s woorden brengen haar terug in deze bloedhete meeting. Ze voelt alle kleur uit zich wegtrekken. Zij, in uitdagende badkleding? Bij die fotoshoots dacht ze meer aan een bermuda en T-shirt.
‘Nadat Dick haar van top tot teen heeft ingesmeerd met slijm, modder uit een sloot en rauwe eieren. We moeten tenslotte wel duidelijk laten zien dat ons nieuwe product ook het lichaam reinigt.’

Nieuwsgierig naar meer? Hier vind je nog meer verhalen om te lezen. Of kijk bij Publicaties voor een mooi boek of een verhalenbundel.