Deze maand mag ik hier schrijver van de maand zijn. Ik heb er echt superveel zin in!

Laat ik eerst wat meer over mezelf vertellen. Ik ben Liesbeth Jochemsen, 34 jaar, geboren en grotendeels getogen in Zeist. Tussendoor woonde ik een aantal jaar in Leiden, maar daar kan ik me weinig meer van herinneren. Na een korte periode in Lunteren, waar ik voor het eerst zelfstandig woonde, woon ik nu alweer tien jaar met mijn man in Olst.

Om wat geld in het laatje te brengen, werk ik vier dagen per week als chemisch analist in de agrarische sector. Hier ga ik op de fiets naar toe. Andere hobby’s, naast lezen en schrijven, zijn kleuren voor volwassenen en natuurdocumentaires. Ook zwem ik graag in De Lange Kolk, een zwemvijver in Den Nul. Heerlijk even mijn hoofd leegmaken, terwijl ik zwem tussen de vissen en watervogels en met de seizoenen de oever zien veranderen.

Het schrijven is voor mij begonnen dankzij meester Paul. Hij leerde mij met veel geduld dat meerdere letters achter elkaar een woord vormen, meerdere woorden achter elkaar een zin, en wat je daar allemaal mee kunt doen. Een aantal van mijn allereerste verhaaltjes heb ik nog, aandoenlijk geschreven met potlood en hanenpoten. Vanaf de middelbare school werden mijn verhalen langer. Een opstel schrijven was mijn favoriete onderdeel met Nederlands en ik schreef hele A4-tjes vol. Tijdens de pauzes en thuis schreef ik ook vaak verhalen over allerlei onderwerpen. Zo schreef ik eens een verhaal over een eeneiige tweeling met de namen Erik en Eric en een Engelstalig verhaal over een Siamese paardentweeling. Vampieren en weerwolven hebben me ook een tijdlang geboeid. Onlangs herontdekte ik een getypt verhaal van toen ik 14 was dat als titel “Vampieren en koeienvlaai” had. Het grappige is dat ik in 2020 een ander kort verhaal schreef over een vampier die graag poep eet. Het eerder genoemde verhaal was ik toen helemaal vergeten.

Mijn verhalen werden langzaam steeds langer. Van enkele met pen geschreven A4-tjes tot uiteindelijk ruim vijftig getypte bladzijdes. Ik bewaar ze in een speciale map.

Mijn grote droom was om auteur te worden. Ik stelde me heel idyllisch voor dat ik de hele dag in het park, in een leuk café of op een bankje in de natuur zou zitten en altijd inspiratie en zin zou hebben. En dat ik een bestseller zou schrijven en van het schrijven zou kunnen leven. Heel naïef, weet ik nu. Ik zou trouwens niet eens meer van het schrijven willen leven. Juist die afwisseling met mijn werk, waarbij ik met mijn handen bezig ben en soms letterlijk de mest, kuilgras of grond sta te mengen, zorgt voor mij voor de juiste balans.

Toch zijn een aantal dromen op schrijfgebied wel degelijk uitgekomen, ook degene waarvan ik nooit had durven dromen. Daarover over een paar dagen meer.

Wie alvast nieuwsgierig is naar mijn boeken, verwijs ik graag door naar mijn website.