Op zaterdag 22 september was ik te vinden op Elfia in Arcen. ’s Morgens om half acht begon de treinreis naar het verre zuiden. Na een overstap in Nijmegen, kwam ik uiteindelijk in Venlo. Daar hoefde ik niet lang te zoeken naar de bus richting Arcen. Er was namelijk één halte waar een heleboel elfen, mytische figuren en andere wezens zich stonden te verdringen om naar het koninkrijk Elfia gebracht te worden. Daar moest ik zijn.
De buschauffeur wist niet wat hem overkwam toen hij die grote menigte zag staan. Na een korte uitleg was het hem helemaal duidelijk en vertrok de overvolle bus richting Arcen. Bij het instappen was ik bang dat ik niet meer in de bus zou passen (ik stond vrij achteraan in de rij), of dat ik anders zeker zou moeten staan. Geen van beide was het geval. Net achter de chauffeur spotte ik nog een lege stoel. Lucky me!
Nadat we nog wat vertraging opliepen door wegwerkzaamheden, arriveerde de bus uiteindelijk bij de kasteeltuinen in Arcen, waar dit jaar het koninkrijk Elfia was neergestreken. Als je al ruim twee uur onderweg bent, maakt een klein beetje meer vertraging ook niet meer uit. Na een reis van zowat 140 km kwam ik aan in Elfia.
Bij de douane leek er even sprake van dat ik de grens niet over mocht, want geen geldig paspoort (kaartje). Na een telefoontje met uitgever Elly Godijn en wat zoeken (we stonden allebei op een andere plek op de ander te wachten), kon ik eindelijk het koninkrijk Elfia binnentreden.
Samen met mijn Godijn-collega’s bemande ik de kraam van Godijn Publishing. Behalve een groot aantal fantasy- en science fictionboeken die al eerder waren verschenen, hadden we ook een paar primeurs bij ons. De verhalenbundel “Aangenaam“, waarin je kunt kennismaken met een groot aantal Godijn-auteurs; “Doodgewoon” van Carla Scheepstra; “Ordo Entia” van Esmeralda van Belle en “Het teken in de lucht” van Johan Klein Haneveld. Deze boeken waren exclusief in Elfia alvast te koop, een week voor de officiële boeklancering.
Ik heb veel leuke mensen/ wezens ontmoet en met een flink aantal inwoners van Elfia kunnen praten. Er was slechts één wat minder fijn moment, als je het zo kunt noemen. Dat was toen een lezer stond te twijfelen welke boeken ze ging kopen. Eén van die was “Het goud van de Gelaarsde Kat“, maar ze had niet genoeg geld voor alle boeken op haar lijst. Snap ik ook heel goed met zo veel moois. Er moest dus een boek weg, maar welke? Ze wilde ook, voor zover mogelijk, de gekochte boeken gesigneerd hebben en als auteur doe ik dat natuurlijk graag. Maar terwijl zij zo stond te twijfelen en ik geduldig aan het wachten was, moest ik ook heel nodig naar de wc. Shit. Hoe het is afgelopen? Ze ging naar huis met o.a. een gesigneerd exemplaar van “Het goud van de Gelaarsde Kat” en ik heb de wc nog op tijd kunnen bereiken.
Er was ook genoeg tijd om rond te kijken in Elfia. Zo heb ik, naast een portie patat, ook een nieuwe portemonnee (met dank aan Fantasy Giftshop!), een prachtige kaart van Sivia de meernimf (uit de wereld van Valtada, zij heeft ook een eigen verhaal in de bundel “Achterblijvers“) en een beeld van een draak gekocht.
Halverwege de avond verliet ik weer het koninkrijk Elfia. Tip: als je nooit op hakken loopt, trek dan geen hakken aan als je de hele dag moet staan, ’s avonds een eind moet lopen naar de bushalte en op station Nijmegen moet rennen om de trein richting Zwolle te halen. Na een hele wereldreis kwam ik een kwartier voor middernacht weer thuis en eindigde mijn Elfia-avontuur voor 2018.
