In een eerder artikel schreef ik dat ik weinig tot geen zin meer had in lezen en schrijven. Ik kreeg hierop vele hartverwarmende reacties, waarvoor mijn oprechte dank. Een lieve collega was zelfs zo bezorgd dat ze mij een luisterend oor aanbood.
In de afgelopen tijd heb ik nagedacht en ben ik tot twee conclusies gekomen:
- Ik liet me teveel beïnvloeden door de mening van anderen.
Niet iedereen in mijn omgeving is even enthousiast als ik ben en ik begon hun lauwheid over te nemen. Zo van, als die het niet goed vinden, dan kan ik net zo goed stoppen. De mening van iemand anders mag echter nooit de reden zijn om te stoppen met iets waar je hart ligt.
- Ik begon het teveel als een verplichting te zien.
Zo van, ik moet vanavond schrijven. Of, ik moet dat bericht typen, of ik moet een hoofdstuk in dat boek lezen. En die verplichting werd voor mij een drempel. Ik moet al zoveel en dan ook nog lezen en schrijven? Wat die laatste twee betreft heb ik het een tijdje rustiger aan gedaan. In plaats daarvan heb ik een andere hobby opgepakt, puzzelen.
Inmiddels ben ik weer begonnen met lezen. Momenteel lees ik Divirtual van Saskia Franck. Ook het schrijven heb ik weer opgepakt. Ik ben weer verder gegaan met de fairytale fantasy verhalenbundel waar ik aan werk. In de verhalenbundel Aangenaam staat een verhaal van mij in datzelfde genre, voor wie nieuwsgierig is. Ook ben ik begonnen aan een verhaal voor de wedstrijd Nachtwakers waarvan de deadline op 31 december is.
Ik besef heel goed dat je voor een hobby tijd moet maken en die soms ook heel bewust moet plannen en bewaken. Tegelijkertijd moet het wel leuk blijven. Ik zal dus altijd moeten zoeken naar die delicate balans.